El puerto exterior de A Coruña, de refugio a promesa del crecimiento verde

Tras nacer como unha dársena destinada a afastar da Coruña os perigos dos petroleiros e os tráficos que molestaban aos veciños, como o carbón ou os graneis que reiteradamente enchían de partículas o aire de Vos Castros, o porto exterior de punta Langosteira fía agora o seu futuro á transición ecolóxica. A empresa Exolum, a antiga CLH, pediu 120.000 metros cadrados que, se se materializa, será a maior concesión de Langosteira, e na que prevé traballar, ademais de con combustibles fósiles, con novas fontes de enerxía como os biocombustibles, o amoníaco verde e o etanol. Non é o único proxecto ligado á transición ecolóxica: súmase a iniciativas para construír compoñentes de eólica mariña, aeroxeradores de Inditex ou plans para xerar hidróxeno e amoníaco verde no propio porto, que aínda teñen que concretarse.

Que frutifique a aposta de converter Langosteira en centro de novas enerxías, e que as empresas xeren emprego e abonen taxas, é importante para a viabilidade da Autoridade Portuaria, lastrada pola débeda que contraeu para construír o porto exterior: quedan por pagar uns 260 millóns de euros, na súa maioría ao Estado (que se nega a perdoar o pago), ao que se suman intereses millonarios. O Porto vinculou o futuro do Langosteira, onde xa se han ir derivando importantes tráficos como os da refinería de Repsol ou o gran, a unha estratexia baseada nas enerxías verdes, A Coruña Green Port, presentada fai xa catro anos.

O proxecto de Exolum é unha «alegría» para a Autoridade Portuaria porque se aliña «co noso plan estratéxico», segundo defendeu este venres o seu presidente, Martín Fernández Prado, aínda que sinalou que a futura instalación demorarase xa que se necesitan pasos como a tramitación ambiental, a petición de licenza e a propia construción. E na mesma situación están outras propostas para Langosteira. Oito empresas (Ferrovial, Navantia, Acciona, Saitec, Esteyco, Amper, Gri Renewable e Cobra) pediron terreos para construír compoñentes de eólica mariña, é dicir, aeroxeradores situados no mar. A dársena exterior ten condicións atractivas para este tipo de industria, con ampla dispoñibilidade de terreos e gran calado no peirao, pero faltan por asignar as parcelas. O Porto reservou 600.000 metros e conta con ter este ano o proxecto de urbanización e a repartición das leiras entre as empresas; Fernández Prado asegurou o venres que a «todas as empresas que necesiten solo atoparémoslles solo», co que probablemente ningunha quede fose.

Outras multinacionais queren empregar enerxías verdes para futuras plantas en punta Langosteira. Ignis recibiu o ano pasado permiso ambiental da Xunta para construír no porto exterior unha fábrica de amoníaco verde (é dicir, sintetizado con enerxías renovables). A previsión é que se abasteza de hidróxeno sintetizado nos antigos terreos de Alu Ibérica, no polígono de Agrela, que agora pertencen a asínaa nipoa Resonac.

Fisterra Energy, unha filial do grupo Blackstone, ten outro proxecto para producir hidróxeno verde en Langosteira, e Inditex, que xa ten terreos no porto exterior, quere situar alí tres aeroxeradores cunha potencia combinada de 20 megawatts. E Xunta, Porto e Rede Eléctrica expuxeron crear unha plataforma eólica experimental fronte ao porto exterior na que comprobar como funcionan prototipos.