Los gatos también se deprimen

Las emociones de los felinos

Los gatos también se deprimen

El célebre veterinario Claude Béata reclama atender al dolor psíquico de los felinos y ofrecerles terapias y medicación

Describe la existencia de patologías como la bipolaridad y la psicosis y pide respetar la autonomía y de estos animales

Claude Béata detalla las emociones de los gatos y su motivación.

Claude Béata detalla as emocións dos gatos e a súa motivación.

Fidel Masreal

Barcelona

Sufrimento, depresión, trastorno, bipolaridade, tolemia, instinto, medicación... son conceptos que non só podemos aplicar aos humanos. Tamén aos gatos. O etólogo francés, promotor da psiquiatría veterinaria, ofrece luz para entender a psicoloxía dos gatos. En toda a súa extensión. E permítenos darnos conta das distancias, a miúdo curtas, que nos separan diso.

Síndromes

Si, os gatos tamén sofren síndromes, como o de hipersensibilidad-hiperacatividad. É máis, o autor explica que se os síntomas deste tipo de síndromes requíreno, non dubida en dar fluoxetina a partir dos tres ou catro meses. E coma se tratásese dun humano, Béata escribe: "Na orixe da enfermidade (da falta de control) mestúranse a vulnerabilidade xenética e as condicións de desenvolvemento" e engade: "A presenza dunha nai equilibrada é un factor crucial para pór en marcha o proceso de autocontrol".

Os gatos, sempre inimigos das sancións e refractarios á xerarquía, representan como ninguén o século XXI

Claude Béata

— Etólogo

Baixo a superficie do gato doméstico, recórdanos o etólogo, está unha potencia salvaxe: "Calquera desequilibrio pode facer rexurdir ao depredador que leva dentro". Tanto é así que diversos países prohibiron certas razas.

Depresión

Se un gato procede dun refuxio, onde non hai tempo para darlle o coidado individual necesario, e ademais antes do refuxio sufriu un abandono e falta de limpeza ou agresividade, as posibilidades de que desenvolva unha depresión son altas. O autor usa outro concepto habitual en psicoloxía humana: a indefensión aprendida (para quen queira saber máis, que lea a investigación de Seligman e Maier). É dicir: se alguén (un home ou un felino) detecta que, faga o que faga, non logra cambiar a súa contorna, pode caer en depresión. Conclusión: traer a casa un gato procedente dun refuxio pode ser tamén traer a casa un trauma engadido.

Por que o teu gato é único?

É unha das claves, para entender ao felino. Teñen licenza para matar pero poden acabar mortos. Compórtanse como un depredador (orellas atrás, posición de ataque, etc. pero tamén se adaptan, como unha presa. Son 25 comportamentos en cada caso, xunto ao seu tipo de personalidade, sempre única. En total, 20 millóns de combinacións posibles. Cando chega o trastorno? Cando esaxera a súa condición de presa ou a de depredador. Teñen trastornos cando este equilibrio pérdese, tanto se teñen ou non acceso ao exterior.

Terapia de citas

Trátase de entender problemas como a autonomopatía, a enfermidade marcada pola incapacidade de equilibrarse en ausencia do ser de apego. É dicir, que si, que hai gatos que non soportan a ausencia dos seus seres queridos. Aí é onde reside tamén unha patoloxía mais dos felinos. Para estes casos, existe a chamada "terapia de citas".

Se queremos proporcionarlles o máximo benestar, debemos pornos no seu lugar. Sen imporlles as nosas preocupacións

Claude Béata

— Autor de 'Tolos polos gatos'

O número cinco

O número cinco está en moitas claves da vida dos gatos, que necesitan: un lugar seguro, recursos múltiples e separados, exercer de depredadores, ter interaccións coherentes e que se respecten os seus sentidos e o olfacto. Cando non se acha o equilibrio, hai que tratalos psíquicamente, sen castigo físico, con medicación e a miúdo terapia conductual. Béata discute que entre os seus colegas aínda custe entender e non se trate este sufrimento psíquico.

Comprendelos

No corazón do ensaio existe un berro de reivindicación: os gatos non son unha especie social, non teñen mecanismos de colaboración nin de reconciliación.

Os gatos non dispoñen de mecanismos de colaboración nin, abrigo, de reconciliación

Claude Béata

— Etólogo

E se unha relación vólvese negativa ou perigosa, pódena abandonar e reaccionar cada vez de forma máis negativa. "Van cunha libretita no peto para apuntar os sucesos desagradables". E as notas son indelebles. Hai que evitar aparecer nelas.

Si, poden estar "tolos"

Froito de anos de tratamento e observación, o autor francés si deixa claro que os gatos poden experimentar unha desconexión coa realidade. Como os humanos. Por diversas causas, entre elas os efectos de certos medicamentos. As consecuencias para os seus coidadores son duras, pero Béata ofrece casos de recuperación. Recuperación de gatos que, si, sofren emocionalmente. "Falta algo fundamental: -reclama o autor- que as facultades de veterinaria abran a porta ao verdadeiro ensino da psiquiatría e non se limiten, como ocorre aínda hoxe, a ensinar etología". É coma se, engade, nas facultades de Medicamento non se falase de patoloxía senón de sociología.

Tratalos mellor

O etólogo fai unha reivindicación do tratamento psiquiátrico dos gatos, cuestiona prácticas como a esterilización e reclama, unha e outra vez, que non se lles asemelle aos cans nin se asocie o seu estilo de vida aos humanos porque non son seres sociais. Nun libro con trazos de filosofía e sociología, Béata acaba reivindicando o estilo de vida felino como exemplo: "Non é de estrañar que os gatos, sempre inimigos das sancións e refractarios á xerarquía, representen como ninguén o século XXI".

Debemos reflexionar sobre a nosa relación coa autonomía dos seres vivos dos que somos responsables

Claude Béata

— Etólogo

O libro é un monumento ao amor, ao amor e ao respecto. "Dicir que existe unha unidade entre todos os seres vivos, falar de nós e de "outros animais", non é dicir que todos vivamos no mesmo mundo, nin que os nosos valores sena universais e deban aplicarse a todas as especies. Debemos reflexionar sobre a nosa relación coa autonomía dos seres vivos dos que somos responsables".

[object Object]

'A linguaxe dos gatos' Santiago García Caraballo. Oberon.

'Gatos: (case) unha historia natural'. Paola Valsecchi. Alianza Editorial.

'Gatos ilustres'. Doris Lessing.

Kedi (gatos de Istambul). Documental.

O Padriño. de Francis Ford Coppola. Inclúe unha das escenas máis icónicas da historia do cine, na que Marlon Brando acariña un gato. Escena, por certo, xurdida por casualidade. O gato apareceu no estudio e foi incorporado á secuencia.

O terceiro home. Un gato é unha das pezas do crebacabezas deste clásico de Carol Reed con Orson Welles e Joseph Cotten.

Gatos. Película de animación. Dispoñible en Filmin.

Garfield. Probablemente o gato caseiro máis coñecido. E máis egoísta.

Cats. Clásico musical estreado no West End londiniense no 81.

Famosos amantes dos gatos: Desde Picasso a Truman Capote ou Ricky Gervais.

Tracking Pixel Contents