Hosteleros de A Coruña ante el cambio de terrazas de María Pita: 'Si perdemos la posibilidad de trabajar en invierno, volvemos 30 años atrás'"

O anuncio do Concello da Coruña de substituír as terrazas acristaladas da praza de María Pita por unha nova estrutura inspirada nas de San Sebastián abriu un debate entre os hostaleiros da zona. Aínda que comparten a idea de buscar unha imaxe máis uniforme e acorde coa contorna histórica, temen que o novo modelo non se adapte ás condicións climáticas da cidade nin ás necesidades reais dos seus negocios.

O vicepresidente da asociación Zona Obelisco e responsable do Tequeño, Javier Pastoriza, estivo presente na reunión celebrada co Concello e a Asociación Provincial de Hostalería. Explica que, polo momento, “só abordáronse pinceladas do asunto”, xa que o encontro centrouse na ordenanza xeral que afectará a toda a cidade. “O tema de María Pita vai tratar con detemento [nunha reunión o próximo día 21], e temos que analizar o impacto que poida ter. Preocúpame especialmente o que pase nos meses de inverno”, apunta.

Pastoriza subliña que non todos os locais da praza funcionan igual nin teñen as mesmas necesidades. “Grazas á terraza e á nosa clientela fiel, nós non sufrimos a estacionalidade. Pero se perdemos a posibilidade de traballar no inverno, volvemos 25 ou 30 anos atrás”, advirte. A cuestión non é só económica, senón tamén humana: “Os meus empregados son parte da miña familia, non queremos ter que prescindir de eles”.

O hostaleiro recorda, ademais, o esforzo que supuxo levantar as actuais estruturas: “Algúns negocios tivemos que investir ata 250.000 euros para cubrir a terraza, mentres que outros que abriron despois non o fixeron”.

Unha visión similar, aínda que desde unha experiencia máis recente, comparte Fadi Elías, propietario do restaurante Alma. Instalado na praza desde hai ano e medio, confesa que “sempre se fala de terrazas, pero aínda non sabemos nada concreto”. Sobre a reunión do día 21, pide “unha solución con terrazas bonitas, pero igual para todos”. Elías mostra a súa disposición para colaborar, pero esixe claridade e previsión: “Se van facer obras ou pechar terrazas, teñen que avisarnos con tempo. Non poden comunicarcho o mesmo día. Nas Palmas, onde tiven sete restaurantes, o concello avisábache con dúas semanas de antelación”. O Concello informou que os hostaleiros terán ata finais do ano que vén para adaptar as súas terrazas.

Máis aló do deseño, o que lle preocupa é o impacto inmediato no seu negocio: “Se teño que pechar a terraza, quen me paga eses meses? Teño catro familias traballando comigo. Se hai indemnización e os traballos son rápidos, pódese falar, pero non se pode improvisar. Estamos en España, non no terceiro mundo”.

Desde Breen’s Tavern, Daniel Vázquez móstrase algo máis prudente, aínda que igualmente escéptico coa forma en que se xestionou o proceso. “Sorprendeunos que non nos consultasen directamente. O Concello negocia coa Asociación de Hostalería, pero sen pedirnos opinión aos que traballamos aquí. Entendo que querían cumprir uns obxectivos, pero cada bar ten a súa forma de traballar e non todas as terrazas poden ser iguais”, sinala.

A pesar diso, mantén unha actitude construtiva: “Non hai que ser catastrofistas, depende do que nos deixen facer. Se podemos pór cortavientos, calefactores ou un fío musical, quizá non sexa unha desvantaxe”. O que si considera irrenunciable é a comodidade do cliente: “Aquí fai moito vento. As terrazas cubertas resolvían ese problema. Se as novas estruturas móbiles non aguantan, perderemos moitos días de uso”.

Para Vázquez, a clave estará na flexibilidade: “A terraza actual permite estar sentado a recibo, vendo a choiva caer. Se nos dan a oportunidade de opinar, seguro que algo bo pódese sacar”.

Pola súa banda, Juan Trashorras, de Bao Vén, achega a mirada de quen non teñen terraza cuberta. No seu caso, a proposta non lle parece mala sempre que se faga con planificación e consenso: “Primeiro necesitamos saber como se vai a expor, os prazos de execución e como nos afectará. Aféctanos a todos, tanto aos que teñen terraza cuberta como aos que non. Haberá que buscar a conformidade de todos”.

Trashorras cre que unha renovación pode ser positiva se se adapta ao clima coruñés. “Paréceme mellor idea que o que hai, sempre que aguante o vento e protexa da choiva ou do sol. Haberá que pensar en biombos ou sistemas de protección. No meu caso, como o meu local funciona mellor con bo tempo, non me preocupa tanto, pero entendo que para un restaurante si é vital poder cubrir ao cliente”.

A súa principal petición é que haxa diálogo: “Sorprende que se pacte coa asociación, pero non se fale directamente cos hostaleiros da praza. Terán que ternos en conta”.

Á espera da reunión específica co Concello, prevista para os próximos días, os hostaleiros coinciden nunha mensaxe común: non rexeitan o cambio, pero queren participar nel. Todos piden un modelo de terraza que combine estética e funcionalidade, que manteña a actividade durante todo o ano e que non supoña un golpe económico nin laboral para os negocios que sosteñen a vida diaria da praza.

Sen unha normativa clara

Noutras zonas da cidade, como a rúa San Juan, a reacción ante a nova normativa xeral é máis pragmática. Santi Rodríguez, do Malders, celebra que a ordenanza achegue un marco claro: «Na beirarrúa non temos sitio, así que prefiro a zona de aparcadoiro porque se aproveita mellor o espazo. A normativa era o que esperabamos. Así todos temos un criterio estándar, sabemos que materiais usar, canto custará e se compensa ou non».

No Huevito, Antony Rodrigo coincide na necesidade de estabilidade: «Non podes estar a cambiar normativas todo o intre. Son investimentos pequenos, pero aféctannos moito. Nós tivemos que investir 2.000 euros para ter catro mesas. Se hai unha norma clara, saberemos a que aternos».

Más escéptico móstrase Jorge Rilo, do Bar San Xoán, que ve na ordenanza un paso máis na retirada progresiva de terrazas: «Cada ano complícannos un pouco máis. Non queren entrar en conflito co hostaleiro, pero cada vez rizan máis o rizo coas normas para que quitemos as terrazas». O hostaleiro ten dúas terrazas no seu negocio, unha na zona de aparcadoiro e outra lateral que non está encima da beirarrúa. Aínda que agora non lle afecta, cre que chegará un día no que digan: «señores, acabouse».

Rilo denuncia tamén a elevada presión fiscal: «Entre a estrutura que piden e a taxa, nós traballamos un mes só para pagar ao Concello».