3-5 | Campanada verdiblanca en el Palau

Éxtase coruñesa en Barcelona. O Liceo impúxose ao Barça (3-5) no Palau a base de solidez, cimentos, traballo e vertixe para lograr o seu primeiro gran triunfo do curso.

Juan Copa foi de cara desde o principio e saíu con Roca, Carballeira, Toni Pérez, Paiva e Dava, o quinteto de gala. As alternativas sucedéronse nos primeiros compases, con achegamentos tímidos de ambas as escuadras. O Barça presionou alto e intentou que o Liceo cometese os mesmos erros que na semifinal da Supercopa, pero este equipo, cun mes máis de rodaxe nos patíns, é máis sólido e maduro. Os cataláns, por contra, chegaban tras unha esixente carga de partidos no últimos dez días e mostraron certa falta de frescura nos seus ataques. Aínda así, Barroso estampou unha bóla no traveseiro no primeiro (e único) descoido da zaga verdibranca no primeiro tempo. O que puido ser premonición, quedou en susto. O cadro coruñés non se desesperou nas súas chegadas sobre a meta de Sergio Fernández. Esperou apazugado e atacou cando cheirou o sangue, nun minuto máxico que noqueó ao combinado catalán.

O Barça errou un pase e Bruno Saavedra, como un depredador famento, roubou a bóla, lanzouse en solitario e abriu a lata (0-1). Os locais puxéronse nerviosos e trataron de igualar canto antes. Envorcáronse sobre a portería de Blai Roca, que se erixiu como un muro infranqueable para os azulgrana, e o Liceo aproveitouse das súas présas. Paiva, que aínda non se estreou como goleador na Coruña, armou o stick desde o centro do campo e enviou unha bóla teledirigida á escuadra de Fernández, que nada puido facer para deter o obús do portugués. Os focos desprazáronse, entón, á portería colexial. O combinado de Ricard Ares insistiu sobre a meta visitante, pero Blai fíxose xigante para frustrar as súas ocasións.

O Liceo entrou ao segundo tempo con personalidade. Con calma en ataque e moita intensidade en defensa, as axudas multiplicáronse para neutralizar a pólvora local. A intelixencia coruñesa deu os seus froitos cando César Carballeira presentouse á súa cita co gol. O 5 recibiu a bóla en campo propio, progresou e xutou con potencia para sorprender de novo a Fernández (0-3).

Acto seguido, Bruno Saavedra viu a azul por entrar a destempo sobre Llorca. Os árbitros non sinalaron a falta directa, pero o Liceo tivo que xogar en inferioridade. Blai Roca volveu multiplicarse baixo paus, para desesperación do equipo local. Todo o que collía portería topábase coa enorme figura do porteiro, que disputou os seus mellores minutos como liceísta. Xa con catro contra catro, Pablo Álvarez atopou unha físgoa na resistencia visitante para acurtar distancias tras un gran pase de Ignacio Alabart (1-3).

A dez minutos xustos do final, as pulsacións disparáronse. Viviuse un tramo tolo, un ida e volta vibrante que puido deparar premio a calquera dos dous equipos. Ata que Saavedra inclinou a balanza para o lado liceísta coa súa quinta diana da campaña (1-4).

Puido ampliar a súa renda o Liceo desde o punto de falta directa, pero Nuno Paiva errou o lanzamento. Aproveitouno o Barça para recortar distancias, tras un penalti por man transformado por Barroso . Quedaban cinco minutos, unha eternidade na pista azulgrana e ante un dos mellores equipos do mundo. Así se encargou de recordalo Aragonés, que apertou o luminoso aproveitándose dun barullo na área nunha das poucas accións nas que os coruñeses non foron contundentes (3-4). O Barça tirou de power play, sentou ao porteiro para meter un cinco contra catro e o Liceo mordeu para defender a súa renda. Logrouno. E ata a ampliou, cunha contra resolta por Carballeira a porta baleira. Mans ao aire, bico ao escudo e felicidade desbordada no banco visitante. O Palau estaba reconquistado.