Quique González: "Cuando te recuerdan el 'play off' sigue haciendo pupa, entonces fue muy duro"

Enrique González Casín (1990, Valladolid) segue atento a evolución de Dépor e Eibar, dous clubs que levará sempre no corazón e que esta fin de semana cruzan os seus camiños. Agora, enrolado nas filas do Conquense, busca ser feliz co fútbol e achegar a madurez dunha longa traxectoria na que Riazor e un curso marcado por 17 goles deixaron pegada.

Mídense clubs importantes da súa vida. Que recordos tráelle?

Son dous clubs que quero moito, onde puiden gozar, formarme e gárdaslle un agarimo especial. No Eibar foron cinco tempadas; no Dépor, unha, pero foi tan intensa que parecen máis. Fun moi feliz, saco cousas positivas de todo: amizades, vivencias, experiencias... e gocei moito das súas afeccións, o que é o club, a cidade, en Eibar, que é máis pequeno, pero sempre moi a gusto. Agora tócame aquí, en Conca e espero que vaia igual de ben.

Como define o seu paso polo Deportivo? 17 goles nun curso.

A pena foi aquel ‘play off’ que nos fomos 2-0 e, quen nolo ía a dicir, pero o fútbol é así de caprichoso. Non fixemos as cousas se cadra tan ben como tiñamos que facelas. Podes entrar nun cúmulo de batallas, uns dirán sorte e outros que foi inmerecido, pero pasou o que pasou e metéronnos tres. De volta para A Coruña con moita dor. Custou asimilalo, a verdade, pero o tempo cúrao todo. É vedade que foi moi duro, porque era algo moi bonito, e eu non ascendera nunca. Facelo co Dépor, coa historia que ten, a súa dimensión e a súa grandeza fose a hostia, falando mal. Entón foi moi duro, cando che recordan ese momento segue facendo pupa. Pero de todo apréndese e hai que sacar o positivo.

Naquel rombo de Nacho, xunto a Carlos Fernández, víaselle especialmente cómodo.

Si, encima teño amizade con el. Que che vou a dicir de Carlos? A pena son as lesións que está a ter, agora parece que no Mirandés está a gozar. O talento deportivo e humano é moi grande, pero non só con Carlos, había moi bo persoal. Cada un puxo o seu granito de area e as cousas pois bo, fixeron que xogásemos esa final do play off, pero si que é verdade que gocei moito, as cousas saían, sentías cómodo a nivel goleador tamén, pero logo non só iso, moitas outras cousas máis que axudaban ao equipo, como os compañeiros.

É o Dépor uno deses clubs que marca especialmente?

Si, a ver, non vou descubrir eu ao Dépor e á súa afección, o que foi, a historia que ten. A dimensión que tiña este equipo era o leite. A repercusión sempre é máis grande, pero obviamente ascender con Eibar ou Osasuna no seu día, con calquera equipo, tamén me fixese mogollón de ilusión.

Que ten Ipurua que é tan complicado para os visitantes?

É un club humilde, que fai as cousas ben e ten unha gran afección. Hai moita paixón polo fútbol, a bancada aperta, é parecido ao fútbol inglés. Mola moito. En Ipurua vívese moito o fútbol, encima o céspede está sempre nunha condición incrible, e xa se chove un pouco a pelota roda de forma espectacular. O Eibar leva moitas cousas facendo as cousas ben. Quedamos moi preto de varios ascensos, sobre todo o que máis doeu foi o día de Alcorcón, que o tiñamos na man e escapóullenos, pero así é o fútbol.

Coincidiu con Mario Soriano e con Stoichkov, agora no Dépor.

Un aniño co joker, aos poucos irase curtiendo máis e collendo experiencia, porque o talento xa o ten, é un rapaz súper profesional, pero é novo e ten anos para mellorar. Está a demostrar o fútbol que ten e que mellor cerco que na Coruña. Stoichkov ten un don para o gol. Ten un golpeo espectacular coas dúas pernas. Eu compartín uns anos moi bonitos. É verdade que cando deixas un lugar onde es feliz, saes da túa zona de confort, ás veces costa. Só podo desexarlles o mellor e que gocen do club e a cidade.

O seu Dépor tiña unha calidade bárbara e non o logrou. Que consello daríalle ao actual equipo?

Agora ves ao Dépor e parece que en decembro vai estar ascendido, pero isto dá moitas voltas. Cada ano pasa. Pola miña experiencia diríalles que sigan currando coma se fose o primeiro día, coma se estivesen de últimos, que non se crean máis que ninguén, aquí, en Segunda, como saques un pouco de pechito métenche un 4-0. As diferenzas son mínimas. O talento pódeche decidir algún momento puntual, obviamente hai que telo, en agora todo vai ao detalle, a nivel físico, a xente está máis preparada. O bo futbolista ten que manexar moitos rexistros, polo que che digo, porque agora o fútbol de hoxe en día píntache a cara calquera.

Conquense, actualidade e futuro de Quique González

Como lle vai neste inicio de campionato?

Bueno, ben, a ver, o inicio non foi o mellor. Isto é moi longo, acabas de empezar e con ilusión, con ganas de que sexa un ano bonito, pero bo, para iso o día a día é importante gozalo e currar, se é que non hai máis.

Como afronta esta nova aventura en Segunda RFEF?

É unha categoría que non coñezo, si que é verdade que xoguei hai anos en Segunda e Terceira pero bo, unha experiencia nova, creo que no club están a facer as cousas moi ben, a xente que entrou, os novos investidores entraron con moitas ganas, con moita ilusión e iso estao transmitindo a todo Conca, porque non só é o club, chámese xogadores, tamén a afección é parte importante disto e son un máis. Ao final imos todos xuntos, é importante que vaiamos a unha e que gocemos, que cada 15 días cando nos vaian a ver xogar á Fuensanta que gocen, que se identifiquen co equipo e que gañemos. Obviamente logo tamén fóra hai que facer os deberes, pero nós daremos o mellor e ás veces sairán as cousas, outras veces non sairán. O esforzo e o traballo ten que ser innegociable aquí e en calquera sitio.

Algún adestrador que lle marcara especialmente?

Un aprende ata do adestrador que menos lle pon. Téñoo clarísimo.Xa sexa a como presionar, a mentalidade, a xestión de grupo.. de todos aprendín. Ao final uno xa ten 35 anos e, bo, podo entender ao típico rapaz que ten 20 e cre que o míster é inxusto con el. Peo ao final hai que empaparse de todos.

Vese nese mundo?

Encántame o fútbol, vexo calquera categoría, pero a día de hoxe non me chama. Paréceme moi ingrato, moi difícil. Son moitas persoas diferentes e o futbolista é egoísta. Paréceme moi duro. Se cadra dentro de dous anos náceme un pouco, pero a día de hoxe non. A gozar aquí no Conquense.