1-1 | Ipurua emborrona al Deportivo inmaculado

Os ascensos non só conséguense con batutas na man ou no medio de furacáns ofensivos, tamén hai que ser pillabán, defender a área, encherse de barro ata as cellas. O Dépor logrouno ata o minuto 93 e xusto aí, cando xa pechaba a maleta, un mal despexe de Comas e unha pelota rebotada de Loureiro dobregaron a un titánico Parreño, que aínda tería tempo de salvar o 2-1 un par de xogadas despois. Empate xustísimo. O equipo coruñés, de máis a menos, vaise de Ipurua cun punto, tesouro menor que lle mantén de momento no liderado. Tamén se marcha coa sensación de que nas súas costas carga con ese triunfo errado que se lle escorreu entre os dedos. Por non saber matar o partido, por non dominar a segunda parte máis aló do achique, por contar con Parreño como maior argumento na última media hora. Unha lección, unha proba de tensión para curtirse noutros contextos.

Hidalgo, unha vez que conseguira unha boa concentración de jugones no seu once, non se quixo baixar dese carro. O deportivismo celébrao. Noubi tería que esperar e era o momento de que era Stoichkov fixese de David Mella ou algo parecido, porque co técnico de Canovelles nunca se sabe. Tamén lle puido empuxar nesa decisión o anhelo de que a memoria fotográfica guiase ao gaditano camiño do gol nun campo que podería percorrer cos ollos pechados. Para o tanto non lle chegou, pero para forzar un penalti onde non había nada de nada, si.

Pillabán Stoichkov

Yeremay enviou a pelota á rede pouco antes do cuarto de hora despois de que Cid Camacho nin sequera revisase a xogada no VAR. 0-1. Chegaba antes o gol que o fútbol para un Deportivo que se está afacendo golpear antes de pedir permiso. San costume. Por avasallamiento ou por picardiía, como esta ocasión. Como sexa. O tanto lle despexaba o camiño e metía nunha lea ante un Eibar que case nin estirara as pernas e xa estaba a perder.

Iso si, tampouco é que fose a primeira chegada do Dépor ás inmediacións de Magunagoitia nin a primeira escaramuza do partido. Houbo picante desde o principio. Mulattieri desperdiciou un gran servizo de Yeremay no arranque do choque e Loureiro, sempre de garda, saíu ao corte tras un erro de Stoichkov na descarga. O italiano tería máis tarde algunha ocasión máis para aumentar a súa nómina de goles. De momento estalle faltando puntería. O seu fútbol sostenlle con folgada marxe, pero todo dianteiro necesita ter unha relación fluída coas redes, porque pronto o efecto contaxio adoita chegar ao propio fútbol, ao xogo.

Sen a exuberancia doutras ocasións, víuselle ao Dépor dominando a escena en gran parte da primeira metade. Salvo un par de escapadas e posteriores disparos de Guruzeta en transición, viviu con relativa calma o equipo coruñés nese escenario sempre incómodo que é Ipurua. De feito, a aspereza parecía sentila máis o equipo local que o visitante. Carece esta calidade da brillantez desas xogadas sinfónicas que adoita alumar o Dépor, pero non é menor nun proxecto que quere pelexar por un ascenso. Hidalgo teceu unha tea de araña na presión e na saída de pelota dos vascos que acabou cortocircuitándolos. Pasada a media hora, non sabía sequera por onde lles viña o vento. A un equipo inabordable na súa casa o Dépor sentía, de momento, aos seus pés.

Esta capacidade de control non soubo acompañala de finura nunha liña de enganches, que non chegaba coa mente fresca ao ataque no medio de tantas permutas defensivas. Yeremay intentábao, sacaba os fogos artificiais, pero segue sen marcar de momento a diferenza ao redor da portería contraria. Guruzeta mandou un último aviso antes do descanso para que o Dépor non se confiase. Quedaba por remar.

Beñat moveu a árbore, pero o que saíu axitado foi o Dépor. Activo e coa necesidade de pechar o duelo, o grupo de Hidalgo tívoo na súa man nese primeiros dez minutos longos. Acariñouno varias veces, aínda se debe de lamentar. Primeiro cunha conexión italiana na que Mulattieri estivo a nada de rematar un centro-lambetada de Quagliata . Impediuno un defensa do Eibar. Instantes despois, Stoichkov pegoulle coa alma e foise á bancada. Todo foi o preludio desa xogada de Yeremay que aínda debe andar revoloteando pola súa cabeza. Fíxoo todo, case todo. Desmarque, caneo... Só faltoulle acertar coa rede a porta baleira. Non o fixo e aí empezou a penitencia. A Yeremay , a pesar dos seus dous goles, está a virlle o vento en contra nese inicio de liga.

O Eibar notouse revivido e lanzouse a non malgastar ese tempo extra que lle daba as circunstancias. O Dépor pasouno moi mal. Hidalgo intentou meter man ao partido de moitas formas. Primeiro tirou de Charlie Patiño para ter pelota xunto a Mario Soriano. Nada. Minutos despois, cando o equipo vasco seguía chegando a ondas e a bancada ruxía, decidiu fortalecer a área coa entrada de Arnau Comas polo madrileño. E case sobre a bucina, optou por un recambio de pulmóns e pernas duras con Rubén López por Diego Villares. Pouco lle funcionou, salvo achicar e encomendarse a un Parreño excelso. A súa man a Adu Ares, previa ao gol, sustenta calquera partido, pero logo tívose que multiplicar e mancharse as luvas. Do Germán a parada por partido ao Germán salvador. O gran comeback desta tempada, gañándolle a partida a Patiño . Case o consegue o meta. Tivo que chegar un mal despexe e un rebote que lle desubicó para verlle vencido no minuto 93. Aínda tivo tempo de volver axustarse o traxe de superheroe nun cabezazo que cheiraba a derrota para o Dépor. Un punto que lle devolve á realidade, aos ascensos fajados.